
De Dönne on de Moppel
Vör völlen, völlen Johren, äs Velbet noch en Städtschen wor, lewden en der ongeren Friedrichstroot nen aulen Mann, de van de Lütt Kappenwelm genangt wuëd. He hadden do ouch sin Geschäft on van Beruf wor he Kappenmaker. Et wor heï on do bekangt, dat he nen Langen on Dönnen wor.
An eïnem Daach kom dann de Hännes in sinnen Laden, öm för sinnen Jong en Kapp te koupen, weïl he op et Gymnasium gonn soul. Dodrop wor de Hännes döchtech stolz. Se probierden on probiërden, äwer keïn Kapp passden dem Siegfried, de nen temlech gruaten Kopp had. Dann probiërden se et met ner völl te grötteren Kapp on stopden Papier dotöschen. Äwer ouch dat koun nix hölpen.
Do platzden dem Welm de Kragen on he sait: „Schwardmann, dinne Jong het nen Waterkopp.“ Dat wor nu ouch dem Hännes te völl, de nen Kleïnen on Moppeligen wor. He wuëd geftech on fong aan te schengen, dat dem Kappenwelm Hüeren on Senn vergong on de Lange, Dönne vör dem Moppeligen stifden gong.
Text: Jannis Schwardmann
Jannis Schwardmann ist Velberter. Mit 15 Jahren verfasste er seine erste Geschichte in Platt. Er trug sie selber auf Platt vor und erntete dabei viel Beifall.
Bild: Werner Momberg
En Kengerspell
Noh de Kengerschual gow et nommedachs ömmer noch genoch Tied, met den Kengern ut der Nohberschaft te butten te spiëlen. Wengd on Weder kounen us nit dovan afhaulen. Stuëwenhocker, ne, dat woren wer ganz gewess nit. Van kleïn op kregen wer sua alt met, wenn Hangdwerker en de Nohberschaft te donn hadden. Dat intressierden us wall miahr ut Nöüschier äs dat wer dodran deiten, ens selwer met Arbeït Geild verdienen te mödden. Wod en der Nohberschaft en nöü Hus gebout, kiëken wer genau tou, wie de Bougruw met Spetzhack on Schuffel utgeschachtet wod. De Tiegel on de Spies mosden hengerher van nem Hangdlanger op de Schouler steckse Leddern huachgedragen weden. Am Eng komen dann de Temmerlütt on de Daakdecker, on de Schreïner, Möler on angere. Of de Fuhrmann of de Huëfschmet, de Strotenpflasterer of de Laternaanzönder beï de Arbeït te senn woren, wer Blagen woren ömmer met de Nas dobeï. Besongesch aangedonn hat et us wall de Briefdräger en sinner staatsen Uniform. Dröm komen eïnes Daachs min Fröngd ut dem Hus on ech dodrop, ens Briefdräger te spiëlen. Min Fröngd hadden nen Houpen Briëf beneïn, die wer dann en de Nohberschaft en alle Briefkästen verdellt hant. On wer woren donoh stolz wie Oskar. Et duërden äwer nit lang, do breiten die Nohbern all die verdellden Briëfkes an die Aulen van minem Fröngd teröck. Dat woren nämlich van dennen die opgehowenen Liewesbriëfkes gewesen. Ech meïn mech te erennern, dat die Nohbern us twei Jonges donoh ömmer ganz besongesch fröngdlech teröck gegrüßt hädden.