Blumengrüße aus Velbert von
Maria Dübbers
En Blömken op de Fensterbank
dat süht sua fröngdlech ut
on kikt sua reit äs Fröüd on Dank
dörch blanke Rutten rut.
En liëwe Hangd, di et betröüt
on ouch en liëf Gemüet,
dat sech van Häzen drüöwer fröüht,
wenn’t Blömken grüent on blöüht.
Sua blöüht et jedereïn tem Dank,
nett bongt on grüen em Louf.
En Blömken op de Fensterbank
Gehüert en jede Stuëf.