
Am Nöüjorsdag gof et en jedem Hus morges on nomedags beïm Koffen „Noüjörkes“, en Gebäck ähnlich wie Kloskäls, ut twai üewereïn gelaiten Krengels. Am Nöüjorsmorgen stong an jeder Husdür di nöü Jorestal met Knit angeschriewen. We dat en der Nait besorgden, weït ech vandag noch nit. Äwer wenn et an eïn Dür vergeten wor, dann hollden wer Jonges dat no, on us Knitestick woren so kräftig, dat ouch ne döchtige Regengoß se nit abwäschen koun. Am Nöüjorsdag wönschden sech alle Bekangten en glöckselig nöü Jor. We dat teiascht sait, hat en Nöüjörken gewonnen. Wir Jonges riepen us wal üewermüedig, wi wer ömmer woren, tou:
Glöckselig Nöüjor,
De Kopp vol Hor,
De Mul voll Täng,
Jetzt kriste wat vör den Bäng.
Schnäderäntäng.
aus: Hermann Bredtmann in „Belder ut Velberts Vergangenheït“