Von Carl Schmachtenberg
Lange Johre sind dat her,
Dottig Johr suo ongefähr,
Seit ech Dech verloren han,
Nit mieh met Dech kallen kann.
Es dat doch en lange Tied,
Seit min Oug Dech nit mieh süht,
Seit dat Du mech nit mieh noh:
Muoder hei on Muoder do.
Johr op Johr gong suo dohen,
Manches gong mech ut den Senn.
Manche Stond het mech beglöckt,
Manche Stond ouch schwor bedröckt.
Äwer wat noch ömmer hölt,
Dat es doch dat Muoderbeld.
Senn Dech ömmer noch suo klor,
Grad noch wie vör dottig Johr.
Sen noch döck en Lost on Glöck
Plötzlich Dinen ernsten Bleck.
Kiekst mech an suo stell on meld,
Wenn dat Leid mech üewerfällt.
Muoderliev, Du bliewst mech treu,
Han Dech nit verloren hei.
Fühl em Häzen Dinen Wät,
Makst mech riek op döser Ed.